Дардларини кўп деб ўйлардим

⁣Алишернинг ғайирлиги тутди. Пулнинг орасига ўн долларни қўшиб, гилам устига ташлади. — Навбат бизники, покиза бир қўл отиб қўй — Ҳаммасини тикдингизми)7 – пулнинг орасига доллар қистирганидан бехабар бўлса-да, сўраб қўйди Омонтой. Алишер талмовсираб қолди. Усталик билан долларни суғуриб олди. Бунга кўзи тушганлар бўлди, ғирромликка қарши сўз айтишга ҳеч ким журъат этмади. Бу гал хам омад келди. Омонтой ютказганларини қайтариб олди. 2 Қиморхонада беш киши эди. Бир қишлоқнинг одамлари. кҲақиқийу киморбоз", деб ном чиқармаган бўлсалар-да, ўзларининг тили билан айтганда, ккўз қуртини ўлдириш учун кечалари Алишернинг меҳмонхонасига жамланиб туришарди. Чўнтакларини пулга тўлдириб келишарди. Ўйин бошланишидан аввал ҳаммалари Xaмёнларидагини ўртага ташлаб санашарди. Юз мингдан кам бўлса, ўйинга киритилмасди. Қиморнинг қонуни шундай эди. Бақириб-чақириш, сўкиниш, ўйин устида бир-бирларига қўпол муомалада бўлиш ҳам маън этилганди. Пули тугаган кимса четга чиқиб томошабин бўлиб ўтиришга мажбур эди.
Омонтой етим эди. Ота-онаси болалигида қазо қилган, улардан қолган кўримсиз, пахсали уйда ёлғиз яшарди. Армиядан келиб дастлаб қурилишда, кейин фабрикада ишлади. Ойлиги йўл ҳақидан ортмади. Ишни ташлади. Ҳовлидаги меваларни сотиб иккита бузоқ олди. Уларни боқиш билан шуғулланди. Семирганда бозорга олиб чиқиб сотди, ўрнига яна кичикларидан олди. Шу тариқа қўли пул кўрди. Кунларнинг бирида Алишер аканинг суҳбатига тутилиб қолди.
– Бу ўғил бола, фермерликка кўл урибсан,буқаларинни кўриб ҳавас қилдим. Ҳай, xaй, кўз тегмасин, тўртталаси ҳам етилибди. Битта мошинга ҳам алмаштир